#Unicode Version

ငပျင်းတစ်ယောက် ​အလုပ်မလုပ်ပဲ အိမ်မှာ အိပ်​နေပါတယ်။ သူ့​အ​ဖေက စိတ်ပျက်လက်ပျက်​​နဲ့ သွန်သင် ဆုံးမရှာပါတယ်။ ​
“သားရယ်၊ အလုပ်ထွက်လုပ်၊ ​ငွေစုပါ။ ဒါမှ ​​နောင်​အနာဂတ်မှာ ​ဘာမှ မလုပ်ပဲ အေး​အေးဆေးဆေး ​အနားယူနိုင်မယ်” ပေါ့။

သားဖြစ်သူ ငပျင်းက ဂျစ်​ကန်​ကန်​နဲ့ ​ပြန်​ပြောပါတယ်။
“ဪ ​အ​ဖေရယ်၊ ​အခုလည်း ကျွန်​​တော်က ဘာလုပ်​နေလို့လဲ။ ​အေး​အေးဆေးဆေး ​အနားယူ​နေတာပဲ​လေ။ ​​နောင်​အနာဂတ်ထိ​​တောင် ​​စောင့်စရာ မလိုပါဘူးဗျာ။”

ဒီလို ချက်ကျလက်ကျ ​ပြန်​ပြောလိုက်ရလို့ တယ်​​တော်​တဲ့ ငါလေးပါလား ​​ဆိုပြီး ​ကျေနပ်​နေမိတာပေါ့။ ကြားဖူး​တဲ့ ဟာသလေးပါ။ သားငပျင်း ​ပြန်​ပြော​တဲ့ စကားကလည်း ဟုတ်သလိုလို​။ ခုပဲ နား​​နေ​​တော့မှာ​​ပေါ့။ ​​ဘာမှန်းမသိ​ မ​ရေရာ​တဲ့ ​အနာဂတ်မှာ ​​နား​နား​နေ​နေ ​နေရဖို့​အတွက် ခု​​တော့ ​အပင်ပန်း မ​ခံနိုင်ပါဘူး။ ဒီလိုတွေးတာပါ။

ပြန်စဉ်းစားကြည့်ရအောင်။ ​ဒီငပျင်းက လော​လောဆယ် သက်​​တောင့်သက်သာ နား​နေနိုင်တာ​​တော့ ​အ​မှန်ပါပဲ။

ဒါ​ပေ​မဲ့ သူ့မိဘ​တွေ ဆုံးပါးသွား​တဲ့ ​အချိန်မှာ ​အ​မွေလည်း လုံလုံလောက်လောက် မထား​ခဲ့ဘူး ဆိုပါစို့။ ဘယ်လို ဆက်လုပ်ကြမလဲ။ ငယ်ငယ်က ​အပျင်းကြီး နေ​ခဲ့တာ ခုကျ​​တော့ လက်​ကြောမတင်း၊ ဘာ​အလုပ်မှ ​သေချာမလုပ်တတ်၊ မလုပ်ချင်။ ​

အသက်ကကြီးလာ​​တော့ ​ရောဂါပိုထူပြီ။ စားဖို့​အပြင် ဆေးဖိုးပါလိုပြီ။ ​​​နေမ​​ကောင်းလို့ ဆေးခန်းသွားစရာ ​ငွေမရှိ။ စားစရာဝယ်ဖို့ ​ငွေမရှိ။ တ စရာ မိဘကလည်း မရှိ​​တော့။

ငယ်ငယ်က ​အ​​ဖေ့ကို ​ပြော​ခဲ့​တဲ့ စကားလေးကို သွားသတိရပြီး ​​နောင်တရပါပြီ။ မျက်ရည်ကျရပါပြီ။
“ဪ ​အ​ဖေရယ်၊ ​အခုလည်း ကျွန်​​တော်က ဘာလုပ်​နေလို့လဲ။ ​အေး​အေးဆေးဆေး ​အနားယူ​နေတာပဲ​လေ။ ​​နောင်​အနာဂတ်ထိ​​တောင် ​​စောင့်စရာ မလိုပါဘူးဗျာ။”

ပုတ္တောဝါဒ ဆုံးမစာ၊ ပညာမရှိ​သော သူဌေးသား ကဗျာထဲကက နောက်ဆုံး​အပိုဒ်လေးက ဒီငပျင်း​အတွက်​​တော့ ကွက်တိ​​ပေါ့။

“ခွက်လက်ဆွဲကာ တောင်းစားပါလည်း နင်သာလူမိုက် ဒုစရိုက်ဟု ရိုက်ပုတ်လိုက်ကြ ရွာမှထွက်လေ တောမှာသေသည် ကောင်သေ ဠင်းတ ကျ၏တည်း”။

ကဲ ဆက်ပျင်းလို့ရပြီ။ အားလုံး ကိုယ်စိတ် နှစ်ဖြာ ကျန်းမာ ချမ်းသာကြပါ​စေ ခင်ဗျာ။

Credit: Original Writer